Իսկ ի՞նչ է սերը:

-

-Սերն այն է, երբ մարդուն սիրում ես անկախ ամեն ինչից, ամեն րոպե նա մտքիդ է, իսկ երբ լսում ես ձայնը, թվում է, թե աշխարհը քոնն է: Երբ մարդուն անսահման կարոտում ես և ուզում ես, որ նա երջանիկ լինի: Երբ վախենում ես մտածել երջանկության մասին, որովհետև երբեմն հավատդ չի գալիս, որ քեզ բաժին է հասել այսչափ երջանկություն: Վախենում ես, որ գուցե մի քանի հոգու երջանկություն միանգամից քեզ է բաժին հասել: Հետո հասկանում ես, որ եթե այդպես լինել, ապա հազարավոր մարդիկ էին զրկված լինելու իրենց երջանկության չափաբաժնից, որովհետև երջանկությունդ սահմաններ չի ճանաչում: Սերն այն է, երբ հավատում ես նրան, առանց որևէ կասկածի ու հարցերի, երբ վստահում ես ու պատրաստ ես աշխարհի ծայրը հասնել նրա հետ, նրա համար: Երբ պատրաստ ես անգամ կյանքդ զոհաբերել հանուն այդ մարդու և փոխարենը ոչինչ-ոչինչ չակնկալել: Սերն այն է, երբ պատկերացնում ես, թե ինչպես եք միասին մեծանալու, պատկերացնում ես ձեզ հինգ, տաս, քսան, քառասուն տարի հետո, պատկերացնում ես ձեր երեխաներին, պատկերացում ես, թե ինչպես եք միասին ծերանալու ու երազում, որ մահանաք նույն օրը, որպեսզի միմյանց ցավ չպատճառեք: Սերն այն է, երբ հավատում ես, որ սերդ այնքան մեծ է, որ դուք իրոք նույն օրը կմահանաք. այլ կերպ լինել չի կարող: Սերն այն է, ինչ քեզ ավելի լավն է դարձնում, քեզ երազանքներ ու հույսեր է տալիս, քեզ ուժ է տալիս հաղթահարել կյանքի դժվարություններն ու լավատես լինել: Սերն այն է, որ քեզ ցույց է տալիս, թե հանուն ինչի արժե ապրել: Սերն այն է, ինչ ես զգում եմ քո հանդեպ ու չեմ հավատում, որ այն երբևէ կմարի: Այո, մենք կունենանք դժվարություններ, մենք կվիճենք, կկռվենք, կորոշենք բաժանվել, սակայն ինչ-որ ուժեղ ու անհաղթահարելի բան մեզ միշտ միմյանց մոտ կբերի, ինչպես հիմա է բերում: Գուցե դու ինձ միամիտ կոչես, սակայն թույլ տուր ինձ երազել ու հավատալ, որ իմ սերն այնպիսին կմնա, ինչպիսին հիմա է` ինձ ուժ տվող ու լավը դարձնող: Թույլ տուր հանդգնել ու հավատալ, որ ոչինչ ի զորու չի լինի փոխել իմ սերն ու այն փոխակերպել որևէ այլ զգացմունքի: Ես սիրում եմ քեզ այսօր, սիրել եմ երեկ ու կսիրեմ վաղը, մի ամիս հետո, մի տարի ու անգամ մի կյանք հետո…

առանց նրա

Երբ ծագում է արևը, գիտես, որ գալու է երեկո, ու նա գնալու է, բայց միևնույն է` փակում ես աչքերդ, զգում նրա ջերմությունը, սկզբից հաճելի, հետո այրող, ժպտում ես, խոսում նրա հետ, հետո աչքերդ բացում ես ու ոչինչ չես տեսնում:Ուզում ես տեսնել, թե ինչ կա առջևում, բայց միայն վառ լույս ես տեսնում, թեև գիտես, որ առջևում ամենևին էլ վառ լույսչէ: Փորձում ես նորից նայել արևին, բայց արդեն չես կարողանում: Ինչ էլ լինի` ես սիրում եմ արևը: Սիրում եմ նրան երկայությունը, նրա ուժը, նրա պարգևած ջերմությունն ու հույսը: Ու այրող վառ լույսն առջևում:

Այնքան եմ սիրում գարունը: Գարունն իր բոլոր դրսևորումներով:Վերջին գարունն է իմ կյանքում, որ առանց նրա եմ անցկացնում: Ու թող մեծամտորեն հնչի, բայց գիտեմ, որ միշտ միասին ենք լինելու:Իսկական մաքուր սերը, այդքան սպասված, կարոտած ու տառապած, չի կարող մահանալ, կորչել, մարել: Երկրորդ անգամչեմ սպանի իմ սերը, երբե՛ք: Այնքան եմ սիրում նրան, Աստվա՛ծ իմ,այնքա˜ն… Մինչև վերջին շունչս եմ սիրում, երկրպագում եմ ինձ փրկողին, ինքնամոռաց ու եսամոռաց: Գարնանը բոլորս ենք սպասում, գարնան հետ բոլորս ենք սպասում: Սպասում ենք բարի ուգեղեցիկ փոփոխությունների: Գարնանը սիրահարվում են,համբուրվում, գրկում, ձեռքերը բռնած զբոսնում, գարնանը ծնվումեն նոր մարդիկ: Գարնանը կյանքը նորից ենք սկսում:

 Անհանգիստ եմ, բայց և ուրախ ու ժպտերես: Ուզում եմ անել այն ամենը, ինչ չեմ հասցրել: Օգնում եմ մյուսներին, կարդում եմ չկարդացած գրքեր, իսկ առավոտներն արթնանում եմ վաղ, ողջունում եմ արևին ու հիանում նրա կուրացնող գեղեցկությամբ: Նա շարունակում է ինձ ուղեկցել ուր էլ գնամ. երևի հետևում է, որ ինձ հետ ամեն  ինչ լավ լինի: Այնքան քիչ է մնացել: Բայց ես հիշում եմ ամեն օրս առանց նրա, հիշում եմ գեղեցիկ պահերը, պարերը ամեն խոսակցությունից հետո, ամեն արցունքս ու ամեն ժպիտս: Ես հիշում եմ, որ սիրել եմ հեռվից, սիրվել կրկնակի, մտքումս ապրել ու ապրելերջանիկ, մտքումս մի ամբողջ կյանք եմ ապրել, իսկ այժմ արդեն իրականում եմ զգալու այն ամենը, ինչ ամեն օր պլանավորում էի այնտեղ` մտքում: Ես պատրաստ եմ տրվելու կյանքի անսպասելիությանը, իրականում հաղթահարելու կյանքի պատրաստած, բայց չպլանավորված դժվարություններին: Ես սիրում եմ…